P O L I T I C S ; victim & V I C T O R Y

Three Days back I received a message from someone of a very high repute saying: We feel sorrow at the death of the rape victim. (I was shocked When I found that there is no news confirming the message in media.)

Later in Media: The girl has been taken outside India for treatement (I was still unable to relate.)

Yesterday a man comes from Delhi and told: Security measures are being titned in the Capital at a huge level. (Still I was not able to relate.)

Today morning news: The victim was declared dead at 2:00am. All the senior officials were present there at that time. 10 Delhi metro stations have been closed. 144 enforced in the Capital.

(Cycle of incidents repeates within me: Was that message true? Was she already dead when taken abroad? Why she was declated dead at 2:00am when all the newspapers are already published? Were the senior officials at hospital waiting for the final call from Delhi?)

Now anticipating a secret cabinet level diner after an official meeting where:
One Cabinet Minister: क्यू Home Minister साहब कितने करोड़ लगा दिया फिर इस सब में?
Home Minister: (both laughs) Cheers...

सूत्रधार: और इस तरह POLITICS एक बार फिर CHAMPION...

MOTHER IMPOSSIBLE

 

सूत्रधार : नमस्कार और स्वागत है आपका आज की मंचिय प्रस्तुति Mother Imposible में . Mother Imposible का कथावस्तु जब मेरे अंतर में उभरा उस समय मैं इसके लिए एक Short फिल्म की परिकल्पना कर रहा था . एक Silent Short Film. लेकिन वो जैसा के कहते हैं ना के मंच के प्रतिभ्गियों की नियति मंच ही में निहित है , मुझे भी शायद इसी लिए इसकी प्रस्तुति के लिए मंच ही माध्यम मिला, और मंच भी कौन सा, कोई ऐसा वैसा मंच नहीं बल्कि आधुनिक रंगमंच की कमोबेश सभी सुख सुविधाओं से सुसजित ये रंगमंच. ऐसा लगता है जैसे अभी कल ही की बात हो 1994, 2004, 2006 और आज 2012. आज भी वो दिन याद करता हूँ तो सिहर उठता हूँ. वो चंद एक रोज़ मेरे लिए गहरे असमंजस भरे गुजरे थे, असमंजस इस बात का के आखिर इस Silent Short Film के लिए लिखी गई पटकथा को मंच के लिए रूपांतरित करूँ तो करूँ कैसे. सच जानिएगा साहिब शब्दों के माध्यम से शुन्य का सृजन करना मेरे लिए कतई आसान काम न था. बहुत डर लगा, लगा कि इस अभिशप्त भूमि पर एक कदम भी रखा तो फिर बच कर नहीं लौट पाउँगा....लेकिन वो जैसा की कहते है न की एक नशा होता है थिएटर करने में. अन्धकार के गरजते हुए महासागर की चुनोती को स्वीकार करने में, पर्वताकार लहरों से खाली हाथ जूझने में, अनमापी गहराईयों में उतरते जाने में, और फिर खुद को सारे खतरों में डाल कर वहाँ से आस्था के, सत्य के, प्रकाश के कुछ कणों को बटोर कर, समेट कर धरातल तक ले आने में. -नशा - और जिस नशे में इतनी गहरी वेदना और इतना तीखा सुख घुला मिला रहता है के उसके आस्वादन के लिए मन बेबस हो उठता है वो नशा - बस उसी की अनुभूति के लिए मैं एक बार फिर यहाँ पंजाब से कोलकत्ता खिंचा चला आया, जय हो नाट्य कला की आधुनिक रंग परम्पराओं की के जिनका आश्रय लेकर मैं इस कहानी को रूपांतरित करने का यह साहस या आप ये कह लीजिये के ये दुसाहस जुटा पाया. तो आइये मैं आपको अब बिना किसी विलंभ कहानी या पटकथा के अनुरूप इसके पात्र और परिस्थितियों से परिचित करवा दूँ... यह है मेरी कहानी का पात्र John. जी... जी नहीं, मेरी कहानी का पात्र john फिल्मो में अभिनय नहीं करता अलबत्ता उसकी अपनी एक छोटी सी दुनिया ज़ुरूर है. और उसकी इसी दुनिया का हिस्सा है यह चंद एक magazines..... कितने मासूम बच्चे है ना. ये उसका चश्मा, उसका mobile phone, ये बड़ा सा आइना, कपडे, बिस्तर, कमरा और उसकी माँ की ये तस्वीर. माँ को बचपन में ही खो दिया था John ने. पिता को दारु और बीडी दोनों पीने की आदत थी जो John को बिलकुल पसंद न थी. इसी लिए शायद वो गाँव छोड़ यहाँ शहर भाग आया था. आज John एक बड़े से अस्पताल में एक ward boy का कम कर रहा है. ये कमरा उसको जिस अस्पताल में वो काम करता है उन्होंने ही दिया है. ये कमरा और ये attached bathroom, आप सोच रहे होंगे और kitchen? तो साहिब kitchen की ज़ुरूरत ही क्या है - अस्पताल की canteen किस मर्ज़ की दवा है. आज 4 रोज़ बाद John चैन की नींद सो पाया है. 4 रोज़ बाद इसलिए क्युकी..... खैर वो आप कहानी के अंत तक आते-आते खुद ही समझ जायेंगे. अभी सुबह होने में वक़्त है, सोने दो.. सोने दो इसे...

(Mime of sleeping in bed and then alarm on mobile phone)

John: ओह! मारे गए, मिसेस साहनी मेरा इंतज़ार कर रही होंगी.

(Switches on fm radio, mime and movement for getting ready for the hospital, switches off radio after getting ready).

अच्छा माँ, शाम को मिलता हूँ, प्रणाम... Mrs. Sahai मेरा इंतज़ार कर रही होंगी...

(Transition Music to change the set)

(In hospital) good morning Mrs. Sahaye. कैसी है आप? रात को नीद तो अच्छी आई ना?

ओह, अच्छा.... हममम... ऐसे समय मे यह सब होता है . आप पहली बार मां बन रही है ना, मैं समझ सकता हूँ. मगर आप बिलकल फिक्र मत किजिये. John के होते हुए No Tension. अभी आप आराम किजिए. बस मैं यू गया और यू आया . मिलते हैं थोड़ी देर में. O.K.

सूत्रधार : जब भी अस्पताल मे Mrs. Sahaye जैसा कोइ patient आता तो john बेहद खुश हो जाता. घर मे आने वाली खुशी की उमग शायद उस patient को या उसके घरवालों को उतनी नहीं होती थी जितनी john को. John एक ही दिन मे Mrs. Sahaye के साथ इतना घुलमिल गया था जैसे बरसो की जान - पेहचान हो . अस्पताल मे John कई काम करता था मसलन patient की bed-sheet बदलनी, बच्चों के nappies बदलने , patients की और बच्चों की दवाई का ध्यान रखना, जो बच्चों सातवें या आठवें महिने में पैदा हो गए थे, जिनहें incubator मे रखा जाता है, उस incubator का ध्यान रखना, तापमान को नियन्त्रित करना.... हालांकि ये सारे काम जो उसके नही थे, ये nurse के थे लेकिन फिर भी John को ये सब करने मे मज़ा आता. वो खुशी - खुशी ये काम करता था और जब भी मौका मिलता वो लपक कर पहुंच जाता था Mrs. Sahaye के पास.

John : Hello Mrs. Sahaye. कैसी है आप? देखिये मैं क्या लाया हूँ... stethoscope.. आपको पता है इससे क्या होता है? मै बताता हूँ.. ये सुनिए.....हममममम .. आपको नहीं सुना ना, मै सुनाता हूँ ... ये लीजिये, अब सुनिए... सुना, है ना नटखट, शरारती. अच्छा अभी डॉक्टर साहिब आ जाएंगे. मैं इसको वापिस रख आता हूँ. अभी मिलता हूँ मैं आपको.

सूत्रधार : सारा दिन John की ये छोटी-छोटी शैतानिया अपने patients के साथ चलती रहती थी और patients को भी इसमें मजा आता था तभी तो आज तक किसी ने भी John की कोइ शिकायत नहीं की थी. सब खुश थे. डॉक्टर भी और मरीज़ भी और अब तो John खुद जचगी के काम में इतना trained हो चूका था कि अच्छी से अच्छी दाई भी Jhon का काम देख ले तो दांतों तले उंगलिया चबा ले . यकीं नहीं ? तो सुनिए ये बगल वाली Mr. Benarji का जब time आया तो मालूम सारे doctors bussy. जिसकी ड्यूटी वो फस गया trafic में. अब शहर का traffic तो आपको पता ही है.....तब सारा काम किसने समभाला .... किसने..... हां John ने और किसने .... अपने काम के साथ बेहद प्यार था Jhon को... और वैसे भी अब करत करत अभ्यास तो, जड़मति होत सुजान ना ...

( John अस्पताल का काम कर रहा है - in Mime)

अक्सर अस्पताल के काम में john इतना खो जाता था कि उसे खाने का भी ख्याल नहीं रहता था. और आज भी ऐसा ही हुआ. सुबह से दोपहर और दोपहर से शाम होने को आई और खाने का कोइ अता पता ही नहीं और तभी उसे पता चली आज की ताज़ा खबर कि आज... Mrs. Banerjee अपने बच्चे के साथ घर वापिस जा रहीं हैं. चार रोज़ पहले वो भी इसी तरह अस्पताल मे दाखिल हुई थी. जचा बचा दोनों खुश लेकिन John....

John : अच्छा Mrs. Banerji मुने का अछे से ख्याल रखियेगा, सारे टीके समय पर लगवाने मत भूलना, मामू की याद ज़रूर कराते रहना इसे. मुन्ना bye. .... bye मुन्ना ... bye...

(Music)

सूत्रधार : आहा ..... John के लिए ये पल बेहद दुखदाई होते थे. वो समझ नहीं पाता था कि वो क्या करे?? जब भी Mrs. Banerjee जैसा कोइ patient अपने बच्चे के साथ घर लौटने को होता तो John बेहद उदास हो जाता. ना जाने उसे क्यों लगता कि जैसे उससे कोइ उसकी अपनी चीज़ छीने लिये जा रहा हो. वो चाह कर भी उसे रोक नहीं पाता. वो जानता है कि वो कुछ नहीं कर सकता. उसकी यही नियती है..लेकिन क्यों हर बार वो .... वो ये अच्छी तरह जानता था कि कल Mrs. Sahaye भी इसी तरह अपने बच्चे के साथ अपने घर वापिस चली जाएँगी और वो कुछ नहीं कर पाएगा. परसों कोइ और Mrs. Singh, नर्सो Mrs. Chopra और फिर कोइ Mrs. अमुक इसी तरह .... इसी तरह ....इसी ख्याल के कारन अब उसे अपने इस काम से भी डर लगने लगा था . वो सब कुछ छोड़ कर भाग जाना चाहता था. आज इसी लिए अस्पताल से भी वो बिना किसी को कुछ कहे, कुछ भी कहे सुने चुपचाप निकल गया. वो कहीं दूर चला जाना चाहता था. बहुत दूर....

वो गया गहरे नीले समंदर के किनारे. ( music of sea waves) सागर किनारे बैठा घंटों सोचता रहा. समंदर बहुत गहरा था ... लेकिन आज उसके अंदर के सवाल इतने गहरे थे कि समंदर भी सुन ले तो डूब जाये...
( Mime )
और फिर र्जैसे कुछ सोच लिया हो. वो घर की और वापिस चल पड़ा.

( room )
बिस्तर पर लेटा-लेटा वो फिर अपने ख्यालो में खो गया. फिर अपनी छोटी सी दुनिया में ग़ुम हो गया. बत्ती को कभी जलाता - बूझाता, कभी फिर on करता, फिर off करता.... on-off, on-off, on-off, on-off. फिर करवट बदल कर सोने की कोशिश करने लगा. लेकिन वो जानता था कि उसे नींद नहीं आएगी. उसे तरह-तरह की आवाज़े सुनाई दे रही थी... बच्चो की किल्कारिया, पानी के बुलबुले, जैसे वो किसी माँ की कोख़ में बंद बच्चे की पुकार सुन रहा हो. John डर गया. उसने एक दम से बत्ती का switch जलाया लेकिन light नहीं जली... ये क्या ... अचानक से ऐसा.... कमरे मे ये तूफ़ान कैसा. John ने torch on करके देखा.... गलती से उसने पंखे का switch दबा दिया था. जल्दी से उसने पंखे को बंद किया और light on की.

John : ये मुझे क्या हो रहा है....John....Jooooohn... उफफ्फ्फ्फ़... .

(Mime लडखडाता हुआ John dressing table के शीशे के पास पहुंचा फिर गुसलखाने में और वहा पहुँच कर अपने ऊपर पानी डालने लगता है )

John : चंदा है तू मेरा सूरज है तू... चंदा है तू मेरा सूरज है तू... औ मेरी आँखों का तारा है तू.....

(Mime वो फिर आइने के पास आता है और आइने मे खुद को बड़े ग़ोर से देखता है और फिर.....)

John: (laughter) John...John.. तू ... तू.. साला John........... माँ..माँ देख तेरा John क्या सोच रहा है.. देख माँ क्या सोच रहा है तेरा John.. माँ.. माँ John माँ बनना चाहता है माँ... माँ John माँ बनना चाहता है माँ..वो कभी नहीं बन सकता माँ. फिर भी वो बनना चाहता है माँ.... माँ... (crying)

सूत्रधार : John माँ नहीं बन सकता. ये मैं आप और हम सभी जानते हैं वही तो है mother impossible. लेकिन आप ये नहीं जानते कि John मैं और मुझ मैं कोई ज्यादा अंतर नहीं है ... वही हूँ मै. जी हाँ. मेरी भी स्थितियां परिस्थितिया ठीक वैसी ही है. john उस रात भी सो नहीं पाया. मै भी नहीं सो पाता हूँ क्यूंकि मेरे भी अंतर मे, गहम गुफ़ाओ मे कहीं अनेको नेक किस्से कहानियाँ कथाएँ संवाद कोंधते रहते हैं वो इस मंच पर आना चाहते हैं जन्म लेना चाहते हैं लेकिन मै ... मैं जानता हूँ कि मै कभी भी उन्हें इस मंच पर जन्म नहीं दे पाऊंगा...कभी भी नहीं.

- Curtain Close -

Delhi Belly

Delhi Belly - Without interval Adult
(xx) entertainment. Good work by Director Abhinay Deo. The whole
movie is poorly dubbed. One can easily notice that the actors are
speaking in some other language and then dubbed in Hindi... Lacking
apropriate use of slangs at times....Good music...It gives me a feel
that perhaps its a ground prepration for xxx kind of movies coz ppl
enjoyed the movie with whole families including kids, ladies and
teens...Hamaam mey sab nange kaha jata tha..ab kehna
hoga..Multiplexes main sab behaya....

ਉਡੀਕ

ਇਸ ਦੁਨਿਯਾਂ ਚ ਹਰ ਕੋਈ ਉਡਣਾ ਲੋਚਦਾ ਹੈ ਹਰ ਕੋਈ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਕ ਲੰਬੀ, ਉੱਚੀ ਤੇ ਬੇਪਰਵਾਹ ਪਰਵਾਜ਼ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਆਪਣੇ, ਆਪਣੇ ਖੰਬਾਂ ਦੇ ਬਲ ਬੂਤੇ, ਪਰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਭਰਨ ਦੇ ਮੌਕਾ ਇਥੇ ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਬਹੁਤੇ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਏਸ ਪਰਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੇ ਹੀ ਰਹ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਤੇ ਇਸ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਾਂ ਤਾਂ ਦੂਜੇਆਂ ਦੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਚ ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਭਾਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਜਾਂ ਫੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹ ਕੇ ਧਰਵਾਸਾ ਜੇਹਾ ਦੇ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਕੇ:

ਦੋ ਪੈਰ ਘਟ ਤੁਰਿਏ, ਪਰ ਤੁਰਿਏ ਮੜਕ ਦੇ ਨਾਲ

ਏਸ ਵਾਰ ਵੀ ਕਈਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੰਬਾਂ ਨਾਲ ਪਰਵਾਜ਼ ਭਰਨ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾਯਾ, ਮੌਕਾ ਸੀ World Theatre Day.

ਪ੍ਰੋ. ਜਗਦੀਸ਼ ਗਰਗ, ਕ੍ਰਾਂਤੀਪਾਲ, ਨੀਰਜ, ਰਾਜਦੀਪ, ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸੁੱਖੀ, ਅੰਕੁਰ ਤੇ ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਹੀ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਰਹੇ ਸਨ | ਹਰ ਵਾਰ ਦੀ ਤਰਾਂ ਦਿਨ ਥੋੜੇ, ਸਿਰ ਤੇ ਪੇਪਰ, ਸਪਾਂਸਰਾਂ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਪਰ ਹੋਂਸਲੇ ਬੁਲੰਦ | ਸੁਣਨੇ ਨੂੰ ਆਯਾ ਕੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਲੰਧਰ ਚ ਏਸ ਮੌਕੇ 12 ਤੋਂ 15 ਦੇ ਕਰੀਬ ਨਾਟਕ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ |

All India Radio Jalandhar ਦਾ ਵੀ ਸੁਤਾ ਮੋਹ ਜਾਗੇਯਾ - ਰੱਬੀਂ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ ਤੇ - ਨਾਟਕ ਨੂੰ ਹਾਂ ਹੋ ਗਯੀ | ਘਰ ਦਾ ਜੋਗੀ ਜੋਗੜਾ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕੇ, ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸੁਖੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਬ-ਕੌਲ ਆਪ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸੁਖੀ ਕਈ ਬੇਹਦ ਕਾਮਯਾਬ ਨਾਟਕ ਕਿਤੇ ਤੇ ਕਰਾਏ ਨੂੰ ਨਾ ਕਹ ਕੇ ਚੰਡੀਗੜ ਤੋਂ ਅਨੀਤਾ ਦੇਵਗਨ ਤੇ ਅਮ੍ਬ੍ਰ੍ਸਰ ਤੋਂ ਕੇਵਲ ਧਾਲੀਵਾਲ ਨੂੰ ਸਦਾ ਘ੍ਲੇਆ ਗੇਯਾ | ਦੋਵੇਂ ਮਨ ਗਏ ਹੈਂ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰੀਏ | 2 ਨਾਟਕ ਕਿਦਾਂ ਹੋਣਗੇ ? ਸਲਾਹ ਬਣੀ ਬੀ ਕੋਈ ਨੀ ਦੋਵੇਂ ਕਰਾ ਲਾਓ ਦੋਵੇਂ ਇਕੋ ਦਿਨ ਦੋਵੇਂ ਰਖ ਲਾਓ ਜਿਨੁ ਨਾ ਪੁਗਦਾ ਹੋਊ ਆਪੇ ਮਨਾ ਕਰ ਦੁ, ਪਰ ਹੈਂ ਇਹ ਕੀ ਇਹ ਤਾ ਫੇ ਦੋਵੇਂ ਮਨ ਗਏ | ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੱਪ ਦੇ ਮੁੰਹ ਚ ਕੋੜਕਿਰਲੀ ਵਾਲਾ ਹਿਸਾਬ ਹੋ ਗਯਾ | ਅਗੇ ਖੂਹ ਤੇ ਪਿਛੇ ਖਾਈ | ਮਾਰ ਦਵੋ ਛਾਲ ਦੇਖੀ ਜਾਉ ਫੈਸਲਾ ਹੋਇਆ - ਦੋਵੇਂ ਨਾਟਕ ਹੋਣਗੇ | ਪਰ ਹੁਣ ਹੋਰ ਭਸੂੜੀ 27 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਤਾਂ SUNDAY ਹੈ, ਯਾਨੀ ਐਤਵਾਰ, ਯਾਨੀ ਕੀ ਰਵੀਵਾਰ, ਯਾਨੀ ਕੀ ਹਫਤੇ ਚ ਦੂਜਾ ਛੁਟੀ ਵਾਲਾ ਦਿਨ (ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਨਾ) ਸਰਕਾਰੀ ਬਾਬੂ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਛੁਟੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ - ਨਾ ਜੀ ਨਾ, ਏਹੋ ਜਿਹੀ ਭੈੜੀ ਪਿਰਤ ਨਿ ਪਾਣੀ, ਏਨੂ ਤੁਸੀਂ 25 ਨੂੰ ਕਰ ਲਾਓ ਜੀ, ਕੀ ਫ਼ਰਕ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਅਖੇਂ ਡ੍ਰਾਮਾ ਹੀ ਕਰਨੈ ਸੋ ਜੀ 27 ਨੂੰ ਨਾ ਸਹੀ 25 ਨੂੰ ਸਹੀ ਡਰਾਮਾ ਹੋ ਗੇਯਾ, ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਡਰਾਮੇ ਹੋ ਗਏ, ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ - ਆਕਾਸ਼ਵਾਣੀ |

ਉਧਰ L.P.U. ਚ North Zone Culture Center, Patiala ਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਹੋਯਾ - 6 ਦਿਨਾਂ ਨਾਟਕ ਮੇਲਾ ਰਖ ਤਾ ਨਾਟਕਾਂ ਦੀ ਫੇਰਿਸਤ ਚ ਝਾਤ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਨਾਮ ਲਭਾ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸੁਖੀ ਦਾ ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਇਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਪਰ ਨਹੀਂ ਨਾਟਕ ਰੌਣਕਾਂ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇ ਤਾਂ ਇਹ ਓਹੀ ਰੇਡਿਓ ਵਾਲੇ ਹੀ ਨੇ - ਮੱਥਾ ਠਣਕਿਯਾ, ਅਛਾ ਜੀ ਤਾਂ ਏਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਟਕ ਆ ਰਹੇ ਨੇ ? ਘਰ ਦੇ ਭਾਗ ਤਾਂ ਡੇਓਡੀ ਤੋਂ ਹੀ ਪਤਾ ਲਗ ਗਏ ਸੀ ਪਰ ਫੇ ਸੋਚੇਆ ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਏਸ ਤਰਾਂ ਨਿ ਸੋਚਣਾ, ਜਾਵਾਂਗੇ, ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕੋ ਤੱਕੜੀ ਚ ਤੋਲਣਾ ਵੀ ਤਾਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ | ਸੋ ਜੀ ਮੰਨ-ਮਨਾ ਕੇ ਦੋ ਕੁ ਨਾਟਕ ਦੇਖਣ ਗੇਯਾ ਹੀ ਗੇਯਾ, ਪਰ ਕਾਨੁ, ਸਾਡੇ ਏਨੇ ਭਾਗ ਕਿਥੇ, ਜੀਦਾ ਡਰ ਸੀ ਓਹੀ ਹੋਯਾ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਰੌਣਕਾਂ ਦੇਖੇਯਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਮਝ ਲਾਓ ਕੀ 6 ਦਿਨ ਓਥੇ ਰੌਣਕਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ | ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਅਫਸੋਸ ਹੋਏਆ ਕੇ ਏਦਾ ਮਤਲਬ ਸਿਰਫ Jalandhar ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਹੀ ਆਵਾ ਉਤੇਯਾ ਪੇਯਾ ਹੈ | ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਾਟਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਛੇੜੀ ਤਾਂ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਵੇ ਵੀ ਮੂਹੋਂ ਨਿਕਲ ਹੀ ਗਿਆ : बर्बाद गुलिस्तां करने को बस एक ही उल्लू काफी था, अंजाम-ए गुलिस्तां मत पूछो हर शाख पे उल्लू बैठा है |

ਏਸੇ ਵਹਿਣ ਚ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਥੋਂ ਵਿਚੇ Jet Airways ਦੀ landing ਹੋ ਗਈ, ਯਾਨੀ Baath Castel ਚ ਜਿਥੇ ਕੀ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਤੇ ਵੇਆਹ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਓਥੇ Jet Airways ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਦੀ ਧੀ ਆਪਣਾ ਨਾਟਕ ਲੈ ਕੇ ਆ ਗਈ | English ਨਾਟਕ Black Comedy | ਸੁਣੇਯਾ ਬਯੀ ਓਥੇ ਸਿਰਫ V.V.I.P ਲੋਕਾਂ ਨੂ ਹੀ ਸਦੇਯਾ ਗਿਆ ਹੈ | ਅਛਾ ਫੇ ਤਾਂ ਯਾਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ ਨਾਟਕ ਜਰੂਰ ਹੀ ਅਤ ਹੋਣਾ ਏ | ਸੋ ਜੀ ਪਿਆਸਾ ਕਾਂ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਉਣ ਲਈ ਸਮੰਦਰ ਵਲ ਨੂੰ ਉਡ ਚਾਲੇਯਾ | V.V.I.P ਕੋਟੇ ਚ ਸੀਟ ਵੀ ਮਾਰ ਲਈ | ਮਾਰ ਤੇਰੀ ਅੰਨਾ ਪੈਹਾ ਲਾ ਤਾ ਨਾਟਕ ਤੇ ਬੀਬੀ ਨੇ, ਲਗਣਾ ਜਾਯੇਜ਼ ਵੀ ਸੀ ਕਿਓਕੇ ਓਹ ਤਾਂ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਇਕ ਇਕ ਨਾਟਕ ਸੀ ਅਸਲ ਚ ਤਾਂ ਕਈ ਨਾਟਕ ਸਨ ਜੇਹੜੇ Parellel ਚਲਣੇ ਸਨ | Jet Airways ਦੀਆਂ Air Hostess ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਜਲੰਧਰ ਚ ਕਿਥੋਂ ਮਿਲਦਿਆਂ ਭਲਾ ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ | ਉਧਰ ਸਟੇਜ ਦੇ ਅਨੇ-ਬਨੇ ਖੜਿਆਂ Airhostes ਨਾਟਕ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਹਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਤੇ ਓਧਰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਧਰ ਨੂੰ ਹਸਦਿਆਂ ਦੇਖ ਦੇ ਏਧਰਲੇ ਬਨੇ ਪਰਸਨ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ | ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਵੀ ਜੇ ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਕੀ ਨਾਟਕ ਮਾੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਰਾਸਰ ਨਾ-ਇਨਸਾਫੀ ਹੋਵੇਗੀ | 3 ਮੰਜਿਲਾ ਸਟੇਜ, ਕੀਮਤੀ ਵਸਤਰ, ਮੇਹੇਂਗਾ ਸੈਟ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ Sharukh Khan ਵਾਲੇ ਮੁਹੰ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਣ ਵਾਲੇ ਸਟੇਜੀ ਮਾਇਕ, Fully A\C ਹਾਲ, ਹਰ ਤਰਾਂ ਦੀ ਵਿਸਕੀ, ਹਰ ਤਰਾਂ ਦਾ ਖਾਨਾ . . . . ਏਨੇ ਸਾਰੇ ਨਾਟਕ ਚਲ ਰਹੇ ਸਨ ਕੇ ਸਮਝ ਹੀ ਨੀ ਸੀ ਆਂਦਾ ਕੇ ਕੇਹੜਾ ਦੇਖਾਂ ਤੇ ਕੇਹੜਾ ਛੱਡਾਂ | ਨਾਟਕ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੇ ਨਾਟਕ ਦੀ Director ਵੀ stage ਤੇ ਆ ਕੇ ਕਈ ਨਾਟਕ ਕਰ ਗਈ, ਪਹਿਲਾ ਇਹ ਕੀ ਲਤ ਟੁੱਟੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ stage ਤੇ ਆ ਕੇ ਖੜ੍ ਗਯੀ, ਦੂਜਾ ਉਹਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਖੁਰਕ ਉਠ ਰਹੀ ਸੀ, ਦੋ ਕੁ ਵਾਰੀ ਉਹਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਛਾਂ ਚ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਵੀ ਪਰ ਗੱਲ ਨੀ ਬਣੀ, ਅਖੀਰ ਉਸ ਪਿਯੋ ਦੀ ਧੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗਲੇ ਥਾਣੀਂ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਚੰਗਾ ਰਗੜਾ ਦਿਤਾ ਤੇ ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਖੁਰਕ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋਯੀ | ਇਹ ਸਬ ਸਾਰਿਆਂ ਦਿਆਂ ਅਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਇਆ, ਤੇ ਏਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਇਹ ਪਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕੇ ਸ਼ਰਮ ਹਯਾ ਤਾਂ ਬਸ Middle Class ਦੀ ਹੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ, ਸਮਾਜ ਦਾ Upper ਤੇ Lower ਵਰਗ ਦੋਵੇਂ ਏਸ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਦੂਰ ਮੁਕਤ ਨੇ | Script ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਸੀ ਪਰ execution ਓਨੀ ਹੀ ਰੱਦੀ | ਏਸ ਨਾਟਕ ਦੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਇਕ ਨਾਟਕ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ Director ਨੂੰ ਰੋਕ ਲੇਯਾ ਤੇ ਕੇਹਾ :

Me: Excuse me Namrata Ji.
Director: (ਫੋਨ ਤੇ) एक मिनट होल्ड करना .... जी?
Me: I belong to Jalandhar and came here specially to see your play. It was really good.
Director: Thank you.
Me: I must say you that. आप please आगे भी अपनी Productions ले कर Jalandhar ज़रूर आयें
Director: Oh Thank you so much. This is the biggest complement I have ever received. Thank you. आप please खाना खये बिना नहीं जाइऐगा
Me: जी Thanks & Good Night.
Director: Good Night.

ਹੁਣ ਮੈਂ ਓਸ ਫੁਦੁ ਨਾਟਕ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂ ਕੀ ਓਸ ਦੇ Parellel ਚਲਣ ਵਾਲੇ ਡਰਾਮੇਆਂ ਦੀ, ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਹੀ ਗਏ ਹੋਵੋਗੇ |

ਪ੍ਰੋ. ਜਗਦੀਸ਼ ਗਰਗ ਤੇ ਪ੍ਰੋ. ਅੰਕੁਰ ਨੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਤਾਂ ਜ਼ਰੁਰ ਕੀਤੀ ਪਰ ਗੱਲ ਬਣੀ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਨਾਟਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ | ਰਾਜਦੀਪ ਨੇ ਕੇਹਾ ਕੀ ਓਹ ਤਾਂ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਕਰਨਗੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀਪਾਲ ਤੇ ਨੀਰਸ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਸ਼੍ਰੀ ਨੀਰਜ ਕੌਸ਼ਿਕ (ਨੀਰਜ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇੰਜ ਵੀ ਕਹਿ ਲੈਂਦੇ ਨੇ) ਜੀ ਨੇ ਮੈਦਾਨ ਨਹੀਂ ਛਡਿਆ ਕ੍ਰਾਂਤੀਪਾਲ ਨੇ Red Cross ਵਿਚ ਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਨੀਰਜ ਜੀ ਨੇ K.L. Sehgal Hall ਚ ਨਾਟਕ ਕੀਤੇ | ਦੋਵੇਂ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਯਾਦਗਾਰ ਹਾਲ ਦੇ ਬੜੇ ਕਰੀਬੀ ਰਹੇ ਨੇ ਪਰ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਏਸ ਵਾਰ ਓਥੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਯਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਾਲ ਵਾਲਿਆਂ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਯਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਨ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਹਾਲ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ Internal Politics ਦੀ ਭੇਟਾ ਚੜ ਗਈ, ਰੱਬ ਹੀ ਜਾਣੇ ਕਈ ਸਵਾਲ ਨੇ | ਮੈਂ ਨੀਰਜ ਤੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੀ ਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਸਲਾਮ ਕਰਦਾਂ ਹਾਂ ਭਾਂਵੇ ਮੈਂ ਦੋਵੇਂ ਥਾਈਂ ਨਹੀਂ ਅਪੜ ਸਕਿਆ ਪਰ report ਇਹ ਸੀ ਕੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦਾ ਨਾਟਕ ਪੂਰਾ Youth Festival ਸੀ ਤੇ ਨੀਰਜ ਦੇ ਓਹੀ - ਨੀਰਸ | ਇਹ ਗਲ ਵਖਰੀ ਹੈ ਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਕਹਿਦਿਆਂ ਦਿਸੀਆਂ ਬੜੀ ਸ਼ਲਾਗਾ ਕੀਤੀ ਸਾਰੀ Press ਨੇ, ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਤਾਂ Full Page Coverage ਵੀ ਦਿਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੰਨ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਮਿਲੀ |

ਮੇਰਾ ਸੁਭਾਗ ਕੇ ਡਾ. ਆਤਮਜੀਤ ਹੁਰਾਂ ਆਪ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਨਾਟਕ 'ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਕ ਸਾਰੰਗੀ ਹਾਂ' ਦੇਖਣ ਲਈ ਚੰਡੀਗੜ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ | ਦਿਨ ਸੀ ਓਹੀ 27 ਮਾਰਚ ਯਾਨੀ World Theatre Day. ਪਿਆਸਾ ਕਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਉਡਿਆ ਤੇ ਆ ਪਹੁੰਚਿਆ ਚੰਡੀਗੜ | ਜਾ ਕੇ ਪਤਾ ਲਗਾ ਕੇ ਉਥੇ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਹੀ ਆਰਟਿਸਟਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ Painting Exhibition ਵੀ ਲਗਾਯੀ ਹੋਯੀ ਹੈ Paintings ਵੇਖ ਕੇ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਲਗਾ ਤੇ ਨਾਟਕ ਵੇਖ ਕੇ ਓਦੂ ਵੀ ਵਧ | ਅਨੀਤਾ ਸਬਦੀਸ਼ ਤੇ ਸੰਗੀਤਾ ਗੁਪਤਾ ਨੂੰ ਮੰਚ ਤੇ ਵੇਖਦਿਯਾਂ ਹੀ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਯਾ ਕਿ ਲੈ ਬਈ ਪੁੱਤਰਾ ਇਹ ਤਾਂ ਨਿ ਹਿਲਣ ਦਿੰਦਿਆਂ ਹੁਣ, ਤੇ ਹੋਇਆ ਵੀ ਉਦਾਂ ਹੀ N.S.D. ਤੋਂ Ashok Sagar Bhagat ਜੀ ਦੀ Light Design, Parvin Jaggi ਦੀ execution, Kamal Tiwari ਜੀ ਦਾ Music, ਸਬ ਕੁਝ ਆਲਾ ਦਰਜੇ ਦਾ | ਏਸ Team ਨੂੰ ਡਾ. ਆਤਮਜੀਤ ਹੀ ਜੋੜ ਸਕਦੇ ਸਨ | 'ਮੈਂ ਕਿੱਸਾ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਹਾਂ ਕਿਤੇ ਜਰਬ ਕਿਤੇ ਤਕਸੀਮ ਹਾਂ'- ਵਰਗੇ ਗੀਤਾਂ ਨੇ ਕੀਲ ਕੇ ਰਖ ਦਿਤਾ | ਜਿਸ ਪਿਆਸ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਮੈਂ ਨਾਟਕ ਦੇਖਣ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤਕ ਸ਼ਾਂਤ ਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤ ਹੋ ਗਈ | ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ ਜੇਕਰ ਏਹੋ ਜੇਹੇ ਨਾਟਕ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਣ | ਨਾਟਕ ਆਲਾ ਦਰਜੇ ਦਾ ਬੇਸ਼ਕ ਸੀ ਹੀ ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਇਸ ਦੇ ਕੁਝ ਪੱਖ ਏਹੋ ਜਿਹੇ ਵੀ ਸਨ ਜੋ ਜੇਕਰ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਸਚਮੁਚ ਹੀ ਸੋਨੇ ਤੇ ਸੁਹਾਗੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋਣੀ ਸੀ ਇਕ - ਡਾ. ਪਾਲੀ ਭੁਪਿੰਦਰ ਦਾ stage conduct ਕਰਨ ਦਾ ਢੰਗ ਕਾਸ਼ ਕੇ ਨਾਟਕ ਦੇ ਮੇਆਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਦੂਜਾ ਕਿ ਕਾਸ਼ ਅਨੀਤਾ ਦਾ ਗਲਾ ਠੀਕ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਿ ਓਹ ਆਪਣੀ Voice ਨੂੰ ਹੋਰ Modulate ਕਰ ਸਕਦੀ ਤੇ ਤੀਜਾ ਇਹ ਕਿ ਨਾਟਕ ਨੂੰ ਜਿਸ ਸਿਖਰ ਤੇ ਲਿਜਾਣ ਵਿਚ Director ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਕਾਸ਼ ਕੇ ਓਹ ਓਥੋਂ ਹੇਠਾਂ ਨਾ ਡਿਗਦਾ | ਪਾਲੀ ਦਾ ਤੇ ਅਨੀਤਾ ਦੇ ਗਲੇ ਦਾ ਤਾਂ Director ਕੁਝ ਨਹੀ ਸੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਪਰ ਹਾਂ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਓਸ ਘੜਮਸ ਦਾ ਜ਼ਰੂਰ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ | ਪਾਤਰਾਂ ਨੇ ਅੰਤ ਵਿਚ stage ਤੇ ਆ ਕੇ ਘੜਮਸ ਜਿਹਾ ਪਾ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਸਾਰੀ ਮੇਹਨਤ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪਾ ਦਿਤਾ | ਮੈਂ ਏਸ ਲਈ ਕਸੂਰਵਾਰ ਵੀ Director ਨੂੰ ਹੀ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ - ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਾਤਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾ ਸਕੇਆ ਕਿ ਪਰਦਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੰਚ ਤੇ ਆ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਕਬੂਲਤਾ ਵਧਾ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸਗੋਂ ਘਟਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ, ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ Director ਦੇ ਸਿਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹਥੀਂ ਸੁਆਹ ਪਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ | ਇਥੇ ਰਤਨ ਥੀਅਮ ਦੀ ਯਾਦ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ artist ਇਨਾਂ ਫੁਕਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚ-ਬਚਾ ਕੇ ਨਾਟਕ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰ ਤਕ ਤੋਰਨ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ ਨੇ |

ਮੇਰੀ ਇਹ ਪਿਆਸ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਬੁਝੀ ਪਰ ਉਡੀਕ ਅਜੇ ਵੀ ਜਿਓਂ ਦੀ ਤਿਓਂ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ ਕਾਸ਼ ਕੇ ਏਡੀ ਸੁਲਝੀ ਹੋਈ Team ਹਰ ਨਾਟਕਕਾਰ ਨੂੰ ਨਸੀਬ ਹੋਵੇ ਕਾਸ਼ ਇਹ ਉਡੀਕ - ਉਡੀਕ ਨਾ ਰਹੇ |

बंधन

कभी जो मिले ना वो ऐसे मिले हैं
कि बरसों यूँ ही साथ जैसे चलें हैं
ये एहसास क्या है जो यूँ जागता है
दिलों को जो अनजाने यूँ बांधता है
हवाओं से खुशबु ये कैसे जुडी है
घटा उड़ते बादल से जैसे बंधी है
किसे है पता ये कशिश कौन सी है
जो साहिल पे लहरों को यूँ खींचती है
उभरते हैं कुछ ख्वाब तन्हाइयों में
उठे दर्द सा दिल कि गहराइयों में
मिला फिर भी कोई मिला तो नहीं
मगर दिल को कोई मिला तो नहीं
ये रस्मों रिवाजों की दुनिया ना जाने
कोई ऐसे रिश्तों को माने ना माने
ये कुछ तो है आखिर ये कैसे हुआ है
ये कुदरत, ये किस्मत, ये चाहत, ये क्या है
कदम ऐसे रुक रुक के क्यूँ उठ रहे हैं
यूँ पलकों पे आंसू ये क्यूँ थम गए हैं
यहाँ वक्त जैसे ठहर सा गया है
ये कैसा है मन्ज़र, ये कैसा सिला है

कोई है ?

भरा गिलास सामने रक्खा हो तो माने - किसी के पीने के लिए रखा होगा खाली गिलास माने - किसी ने पी के रक्खा होगा या किसी ने फिर से पीने के लिए रक्खा होगा इस दुनिया में ज़्यादातर लोग ऐसे ही हैं, या तो भरे हुए या खाली मेरे जैसे शायद बहुत कम होंगे जिन्हें साकी ने ना पूरा भरा ही और न ही खली छोड़ा पता नहीं जान बुझ कर या फिर अनजाने में क्यों आधा अधूरा छोड़ दिया अब हालत यूँ है के कोई पैमाना इसलिए नहीं उठाता के शायद किसी ने पी के छोड़ा होगा, और कोई इसलिए नहीं उठता के शायद किसी ने अभी भी पीने के लिए रख छोड़ा होगा ना भरा ना खाली सा मैं पैमाना जो किसी के होंटों को छु भी न पाया, किसी की प्यास बुझा भी न पाया और किसी से ये भी ना पूछ पाया कि मेरा साकी कहाँ है ..... मेरा मेहमान कहाँ है .... कोई है ... अरे कोई है ???

E K S A P N E Y K I M A U T

Lunch Hour Hai. Ghar Ja Kar Khana Khane Ki Tamana Mann Main Uthi. Cycle UthaE Aur Ghar Ka Raasta Naapna Shuru Kr Diya. Dhoop Sr Pr Hai. Pakki Sadak K Khatm Hote Hi Pagdandi Aur Pathaar Shuru Ho Gyi. Phir Pagdandi Aur Sankri Hoti GyE, Aur Cycle Ki UchaE Badhti GyE. Ek Mod Aisa Aaya Jahan SubhO Ki Barish Ne Paani Paani Kr Rkha Tha. Cycle Ka Guzrna Wahan Se Na Ho Pata. Socha Chalo Pathaar Ka Raasta Chuna Jaaye. Cycle Ki UchaE Ab Tk 20 Fut Ho Chuki Thi. Pathaar Ka Raasta Kat-Ta Chala Ja Raha Tha K Tabhi Raaste Main Ek Aur Gaddha Aaya. Cycle Ki UnchaE Ab Tk 30 Fut Ho Chuki Thi Aur Us Pr Se NeeChe Utrna Ab Na MumKin Tha, So Paas Ki OnchE Pathaar Pr Paawn Jama Kr Utar Gya. Yaha Se Na To Aage Hi Jaya Ja Sakta Tha Aur Na Hi Peechey. Aas Paas Ki Pathaaron Pr Chalaang Laga Kr Neechey Utarney Ki Koshish Ki Lekin Sb Bekaar. Tabhi Na Jaane Kaha Se Ek Dara Hua Bandar Aa Gya. Wo Mujh Pr Jhpat Pada. Uske Gale Mai Ek Pata Aur Rassi Thi. Wo Baar Baar Mujh Pr Jhpatney Laga. Shayad Wo Bhi UchaaE Se Dara Hua Tha. Mai Baar Baar Us Se Bachney K Liye Us Ko Dur Fenk-Ta Lekhin Wo Baar Baar Mujh Pr Jhapat Padta. Us Se Peecha Chudaney K Liye Mai Kabhi Is Pathaar Aur Kabhi Us Pathaar Pr Kudta. Magar Har Bar Vo Mere Peechey Aata Aur Mujh Pr Jhapat-Ta. Tab Isi Utha Patak Main Uske Gale Ki Rassi Mere Haath Main Aa GyE. Maine Us K Ek Sire Se Use Ghuma Kr Zor Se Pathaar Ki Doosri Tarf Patak Diya. Socha K Ab Wo Mar Gya Hoga. Lekin Wo Lahu Luhaan Phir Se GirTa PadTa Aaya Aur Jhapat Kr Mere Pet K Saath Chipak Gya Aur Aankhen Band Kr Li. Edhar Suraj Dhalne Ko Tha Aur Edhar Chadhney Ko. Aankhen Khuli, Mobile Pe Waqt Dekha. Subha K 5:05.

T E E S

Gali K Aakhir Main NanakShahi Eenton Se Bane Is Makaan Ne Kai Mosmon Ko Apne Upar Jhela Hai. Gaon Ko Kasba, Kasbe Ko Shehar Aur Shehar Ko Metro City Bante Dekha Hai. Ismey Rehney Walo Ki Kismat Aur Haisiyat Na Tab Badli Aur Na Ab. Bhola Isi Ghar Main Pala Badha. Char Bhaeeyon Mai Wo Akela Aisa Tha Jis K Sr Se Paida Hote Hi Maa Ka Aanchal Uth Gya Tha. Baap Sharabi Kababi Tha. Rishtedaro Ki Mali Halt Khsta Thi, Isliye Sb Dheeray Dheeray Khisak Liye. Jaise Kaise Charon Ka Paln Poshan Padosiyon Ne Hi Kiya. Waqt K Saath Saath Baap Ka Dimagi Tawazun Gadbadata Gya. Padosiyon Ki Meharbani Se Bachhe Parvrish Pate Gyae. Teeno Bhaiyon Ne Jawani Aate Aate Aise Kaee Karnamey Kr Dikhaye K Gar Main Subho-Sham Police Dastak Dene Lagi. Jab Mohale Main Muh Dikhana Dubhar Ho Gya To Bhola Ko Chod Sb Ek Ek Kr K Bhag Gyae. Bhola Waqaee Bada Bhola Tha. Uska Ye Bholapn Sb Mohale Walo Ko Acha Lagta Tha. Apne Baap Ki Dekhbhal Main Bhola Koi Kasar Nahi Rehne Deta Tha. Uski Nek Dili Ko Dekh Mango Halwai Ne Uska Byah Apne Gao Ki Ek Ladki Kamo Se Kr Diya Jisko Dikhaee Km Deta Tha. Bhola Aur Kamo Ki Jodi Khob Jami. Kamo Ki Aamd Se Ghar Ki Mudat Se Khoee Ronak Kuch Kuch Laut Aaee, Lekin Mohala Ab Dherey Dhere Khali Ho Chala Tha. Ziadatar Log Un Nayee Bani Bastiyon Main Ja Chuke The Jahan Paki, Khuli Aur Saaf Sadkaen Thi, Peeney Ka Saaf Pani Tha, Underground Sewraej Tha, Coloney Ka Apna Chokidar Tha, Apna Gate Tha, Vagera Vagera Sb Kuch Tha. Mohaley K Lagbhg Sare Hi Ghar Ab Godaam Bn Kr Reh Gye The. Lekin Bhola Aur Uski Kamo Ki Khoob Chal Nikli Thi. Ab Toh Bhola Ko Paas Ki Printing Press Main Kaam Bhi Mil Gya Tha. Din Ache Se Kt Rahe The K Achank Ek Roz Baap Ki Haalat Bigadee Aur Wo Chal Basa. Bhola Bahut Roya. Jb Shamshaan Main Chargee (Karm Kaadn Karwane Wala Pandit) Ne Aaag Dene K Liye Bade Bete Ko Aane Ko Kaha To Bhola Ko Apne Sab Bhaeeyon Ki Badi Yaad Aayee. Baap K Marne Se Ziada Use Ab Bhaiyon K Na Hone Ka Gam Satane Laga. Baap Ka Karm Kand Karne K Baad Wo Apne Bhaaeyon Ko Dhondne Mai Jut Gya, Magar Kisi Ka Koi Ata Pata Nahi Mila. Kaafi Koshish K Baad Bhola Ne Haar Maan Li. Din Phir Se Normal Ho Gyae. Bhola Roz Ki Hi Tarha Subha Utha Nahaya-Dhoya Aur Khane Ka Diba Le Kr Kamo Se Vidaee Le Kr Kaam Pr Chala Aaya. Jb Dopehar Hone Ko Aayee Toh Bhola Ne Haath Dho Kr Khane Ka Diba Khola. Jaise Hi Usne Apna Haath Dibey Main Dala, Uske Haath Pr Kitni-Sari Cheenteeyan Chad Gyee. Usne Jaldi Se Apne Haath Se Un Cheentiyon Ko Jhaad Dala, Kuch Der Vo Chup Chaap Un Cheentiyon Idhr Udhar Bhatkte Dekhta Raha. Phir Achanak Pata Nahi Use Kya Hua K Wo Khane K Dibe Ko Bnad Kr K Foran Ghar Ki Tarf Lapka.Ghar Aa Kr Wo Seedha Rasoee Main Gya Aur Wahan Ja Kr Roti K Dibey Ko Theek Usi Jga Rakh Diya Jahan Se Subha Uthaya Tha. Wahan Ab Bhi Kuch Cheentiyan Gasht Laga Rahi Thi, Maano Apne Saathiyon Ko Dhund Rahi Hon. Bhola Ki Aankhen Bhar Aaye Aur Usne Diba Khol Diya. Dibey Main Se Cheenteeyan Dheerey Dheeray Bahar Nikalne Lagi. Dekhtey Hi Dekhtey Sb Gaayb Ho Gayee. Bhola Ki Aankhon Se Jal Dhara Rukne Ka Naam Hi Na Le Rahi Thi. Vo Buri Tarha Subak Raha Tha. Apno Se Bichadney Ki Tees Us K Bardasht Se Bahr Thi. Bhola Ko Rote Dekh Kamo Bhi Uske Gale Lag Bina Kuch Kahe Sune Roye Ja Rahi Thi.

P E H C H A A N

Ek Bade Shehar Main Ek Nya Din – Do Alag Alag Ghar – Unme Se Ek Ghar Jiske Bistar Par Ek Adhed Umr Ki Aurat So Rahi Hai, Dusri Aur Dusrey Ghar K Bistar Pr Ek Adhed Umr Ka Mard So Rha Hai. Ghadi Pe 6:00 Bajte Hai Aur Ek Tarf Ek Alarm Aur Doosri Tarf Doosra Alam Bajta Hai. Dono Ki Neend Kulti Hai Aur Routine Shuru Ho Jata Hai. Aurat Apne Pati Aur Bacche Ko Tayar Karti Hai Aur Wahan Udhar Mard Apne Ghar Pr Apni Biwi Aur Bacchon Ko Tayar Hote Dekh Raha Hai. Dono Apni Apni Jga Apna Apna Kam Nipta Rahe Hain. Bistar, Bathroom, Breakfast, Kithen, Tifin, Bag, Bus, Car, Office Vagera Vagera.. Aurat Apne Pati Aur Bacche Ko Vida Karti Hai Aur Mard Apne Ghar Se Vida Le Kr Office Pahunchta Hai. Ghadi Pr 11 Bajne Ko Hain. Aurat Ghar Ka Sara Kaam Nipta Kr Naha Kr Behthi Baal Sukha Rahi Hai Aur Udhr Mard Apne Office Main Faileyn Nipta Kr Sab Ko Kaam Pr Laga Kr Internet Pr Porn Site Khol Kr Dekh Raha Hai. Tabhi Use Internet Se Ek Number Milta Hai. Vo Apne Mobile Ko Uthata Hai Aur Numbr Milata Hai. Ek Bade Shehar Ka Upri Manzar. Daud Bhaag K Beech Usi Adhed Aurat Ke Mobile Ki Ghanti Bajti Hai Jo Ghar Pr Bal Sukha Rahi Thi. Wo Phone Uthati Hai. Dono Ke Honth Hilte Hai. Dono K Sr Kabhi Ha To Kabhi Na Main Hilte Hain. Tbhi Mard Apne Office Ki Ghadi Dekhta Hai Aur Aurat Apne Ghar Ki 11:30 Ho Rahe Hain. Dono Ne Jaise Time Fix Kr Liya Ho Aise Sr Hilate Hain Aur Fone Rkh Dete Hai. Mard Apne Office Ke Toilet Main Ja Kr AaEney Main Apne Bal Swarne Lagta Hai. Aurat Ghar Pr Apne Dressing Table K AaEney K Saamne Bal Bana-Ne Lagti Hai. Ek Tarf Lip-Stick Lag Rahi Hai To Dusri Aur Deo-Spray. Ek Tarf Kaajal To Dusir Aur Mint-O-Fresh. Ek Tarf Unwanted-72 Purse Main Rakhi Ja Rahi Hai To Dosri Aur Condom. Tabhi Power Cut Lag Jata Hai. Har Tarf Genrator On Hone Ka Shoor, Kahin Chhat Pr, Kahin Basement Main, Kahin Gali Main Generator Hi Generator Aur Kala-Kala Dhuan. Aurat Dressing Table K AaEney Pr Se Bindi Uth Kr Maathe Pe Lagati Hai Aur Ghar Se Bahar Niklti Hai. Dusri Aur Se Mard Bhi Office Se Nikalta Hai. Abki Dafa Aurat Aankhon Pe Chshma Lagta Hai To Dosri Aur Mard Bhi Chshma Lag Jata Hai. Ek Tarf Logan Car To Dosri Tarf Swift Car Start Hoti Hai. Bheed Bhad Bhari Sadkon Ke Manzar Kabhi Logan Car Main Se Nazar Aate Hai To Kabhi Swift Car Main Se. Kuch Der Baad Dono Karon K Chakey Rukte Hain. Ek Aalishan Hotel 'Club Kbana' Ka Reception. Aurat Aur Mard Ke Chalte Kadam. Hotel K Servent Dono Ko Wish Karte Hain. Ek Servent Dono Ko Escort Kr K Ek Kmrey 1023 Ka Darwaza Khota Hai. Dono Andar Jate Hain. Kamra Band Hota Hai Aur Darwaze Ke Hendal Pe Tnga Nazar Aata Hai 'Do Not Disturb'. Sab Aur Generator Hi Genrator, Sadkon Pr, Galion Main, Chhaton Pr, Basement Main. Generator Hi Generator....Hotel K Reception Ki Ghadi Pr 1:00 Bjne Ko Hai, Dherey Dherey Gehra Andhera Ho Jata Hai Aur Kuch Der Sirf GeneratoRo K Chalne Ki Aawaz Hi Suna-E Padti Hai. Tbhi 3-4 Trah Ki Bells Bajti Hain Aur Generator Shaant Hone Lagte Hain. Power Cut Pura Ho Gya. Mard Kamrey Ki Bati Ka Switch On Karta Hai Jis Se Kamra Roshn Ho Jata Hai. Aurat Aur Mard Dono Room K Bade Se AaEney Main Apne Bal Bana Rahe Hain. Bahar Nikaltey Hain. Vapsi Pr Raste Mai Unhen Phir Vahi Servent Milte Hain Aur Vo Dono Ko Phir Se Wish Karte Hain. Mard Unko Tip Deta Hai Aur Dono Aage Bad Jate Hain. Phir Se Vahi Hotel Ka Reception, Aurat Aur Mard K Chalte Kadam. Logan Aur Swift K Darwaze Ka Band Hona, Bheed Bhari Sadk K Vaisa Hi Manzar Phir Se. Dono Gaadian Alag Alag Parking Main Rukti Hain. Mard Tezi Se Office Main Dakhil Hota Hai. Office Ka Computer Ab Bhi Chal Raha Hai. Vo Ek Nazar Uski Aur Dekh Kr Seedha Toilet Mai Ghus Jata Hai. Muh Dho Kr Apni Seat Pr Aa Kr Baeth Jata Hai. Office Ki Ghadi Ki Aur Dekhta Hai 2:00 Baj Rahe Hain. Wo Phir Se Internet Pr Kuch Dekhne Main Mashgool Ho Jata Hai. Udhr Aurat Ghar Ka Darwaza Kholti Hai To Lights Aur Pankha Chalte Milte Hain. Ek Paani K Gilas Le Kr Wo Pankhe K Nichey Baeth Kr Purse Main Se 72 Goli Nikalti Hai Aur Pani K Saath Halk Se Neech Utarti Hai. Tabhi Ghanti Bajti Hai. Uska Beta Jo Subha School Gya Tha Vapis Laut Aaya Hai. Beta Bhaga Aa Kr UsSe Lipat Jata Hai. Aurat Bhi Use Godi Mai Utha Leti Hai Aur Dressing Table K Usi AaEney K Saamne Jis-Mai Thodi Der Pehle Wo Tyar Ho Kr Hotel Gyi Thi, Use Pyar Karne Lagti Hai. Baccha Maa K Chehrey Ki Aur Bar Bar Gaur Se Dekhta Hai. Bacche Ki Aankhe Aur Maa Ki Aankhen Bar Bar Ek Dusre Se Takrati Hain. Theek Isi Waqt Hotel K Usi Room No. 1023 Main Ek SafaaE Servent Dakhil Hota Hai. Wo Jhado Lagane K Baad Jb Bed K Saath Wala Side Table Saaf Karne Lata Hai To Use Vahan Table K Saath Chipki Ek Bindi Milti Hai. Idhar Aurat Bacche K Dekhney K Andaaz Se Bhaanp Leti Hai K Wo Kya Dhoond Raha Hai. Udhar Wo SafaE Wala Table Se Bidi Utarta Hai Aur Udhar Aurat Foran Se Peshtar Dressing Table K Sheeshe Pr Se Ek Purani Bindi Utar Kr Apne Maathe Pr Lga Leti Hai. Ye Dekh Baccha Ek Bar Phir Se Aurat Se Lipat Jata Hai. Aurat Ko Tasali Hoti Hai K Usne Apni Pehchaan Khote Khote Bacha Li.

A A S M A N S E G I R E . . .

Mere Shehar De BisnessPrast Loka Da Ik Hujum Pechley Dini Red Cross Bhawan Ch Ik Natak Dekhan Lai Ikatha Hoya. Natak Dekhan Da Koi Bahuta Rujhan Nai Hai Ethe Pr Ha J Natak Ch Bollywood Actors Da Naam Aanda Hove Ta Zaroor Gal Vakhri Ho Jandi Hai. Es Var V Eh Vakhri E O Si. Natak vich Adakari Karni Si Shakti Kapoor Te Padmini Kolapuri Ne Te Naam Si – Aasman Se Gire Khajoor Pe Atke.

House Full Hundeya Der Na Lagi. Beshak Entry By Pass Dasi Gyi Si Pr Pass Nu Pass Kr K Log Be- Rok Tok Hall Ch Dakhil Ho Rahe Sn. Shuruaat Inderjit Singh Pental Ne Apne Hindi Punjabi Te Angrezi De Ralve Te Rave Andaz Naaz Kiti. Magro Pure Over Filmi Andaz Ch Shatrughan Sinha Di Awaz Ch Natak De Pataran Di Pchan Dasi Gai Akhe – Jaandar Shakti Kapor, Shandar Padmini Kolapuri Te Vazandaar Naveen Bawa.

Ghar De Bhag Deodi To Pata Lag Jande Ne. So Ji Andaza Ho Gya K Kiho Jiha Ho Sakda Hai Natak. Te Sach Janiyo Oho Jiha Hi Si. Ghase Purane Bacheya Wale Jokes Nu Badi Be-TarTibi Naal Jod Jod K Darshkan Nu Hasaun Di Anthk Koshish Sire Chad-Di Nai Disi. Badi Mushkil Naal Interval (Adh / Madhyantar) Tk Pahunche Te Kujh Ik Dostan Nu Hosla Dita K Nai Yar Asli Kahani Hun Bahar Aayegi-Afterall Bombay De Actors Ne, Ena De Ta Apne Acting School Chalde Ne, Avi Ni Eho Jihi Script Nu Hath Pya Hona, Zaroor Kuj Khas Hoyega. So Ji Oh Dost Mitar Baki Hisa Dekhn Lai Atak Hi Gaye-K Chalo Dekh Laine Ha Vaise V Hun Ta Hathi Lang Gya Poosh Hi Reh Gyi Ya.

Pr Janab Pooch Hi Ta Lngni Aukhi Hundi Ya. Jina Ne Paise Kharche Si Ohna Nu Ta Rukna Hi Paina Si-Stage Te Jo Jana Si Photo Khichaan, Filmi Actor Keda Roz Roz Jalandhar Aundey Aa. Aakhri 5 – 10 Minta Ch Dramay Da Sat Kad Ta Te Akhirkar Drama Muk Gya. All Is Well Jado Actor Bombay De Hon.

BisnessPrast Lok Ki Samjhe Te Ki Nahi Mainu Ni Pata Pr Ha, Shehr Mere Da Mai Eh Ajb Dastoor Dekheya- Sadkan Nu Roshn Dekhya- Zehna Nu Be-Noor Dekhya.

S H A A Y A D

Samandar Meri Talash Mai Basti Tak Aa Gya,
Mai Doob Gya Hota To Shaayad Utar Gya Hota .....
Har Dam Teri Talash Main Behta Hai,
Har Pal Jo Neer Ban Ke,
Nasha Hota To Kabka Utar Gya Hota ....
(Source: someone close to me)

D E E W A N A

Aashianey Ki Baat Kartey Ho,
Dil Jalaney Ki Baat Kartey Ho,
Saari Duniya K Ranj-o-Gham De K,
Muskuraney Ki Baat Kartey Ho,
Zikr Mera Chida To Chid K Kaha,
Kis Deewaney Ki Baat Kartey Ho,
Mujhe Apni Khabar Nahi Yaaro,
Tum Zamaney Ki Baat Kartey Ho....
(Source: someone close to me)

N I Y A T I

Agar AbhimanU ChakrVieU Tak Nahi Bhi Aata,
To Bhi Niyati Wohi Rehti,
Kyonki Tab ChakrVieU Khud AbhimanU Tak Chala Aata,
PariNaam Wahi Rehta Bas Arth Badal Jaata...

H A S T I

Ik Boond Paida Kar Gayee,
Ik Fer Mainu Har Gayee,
Mai Bulbuley Di Ki Kahani,
Mailay Paaniyan Ch Had Gayee,
Ik Boond Paida Kar Gayee,
Ik Fer Mainu Har Gayee...

M O D

Janey Kyo Vo Gana Yaad Aa Raha Hai, Thodi Si Bewafai Film Ka – ‘Jaha Se Tum Mod Mud Chuke Ho, Wo Mod Ab Bhi Wahin Khadey Hain’.

Mod Jo Peechey Chut Gya Shayad Tha Hi Isi Liye K Kahin Se Zindgi Ko Nai Disha Milni Chaheeye. Abhi Mod Aur Aayengay Kuch Teekhey, Kuch Taedhey, Kuch Gol Aur Kuch Seedhey Sapaat.

Vaisey Har Mod Raftaar Ko Kuch To Dheema Karta He Hai, Aur Ek Baat Vo Ye K Har Mod Humeyn Ye Ehsaas Bhi Deta Hai K Zindgi Abhi Thami Nahin Hai; Chal Rahi Hai.

Wastav Mai Jeewan Kab Kahan Kaise Kon Sa Mod Le Le Ye Rehasye Hamesha Bana Rehta Hai, Phir Bhi Mod K Is Rehasye K Baawajood Hum Raftaar Badhaaney Ko Hamesha Taeeyaar Rehtey Hain. Apni Manzil Tak Pahunchney Ki Jaldi Kisey Nahin Hoti. Raasta Vahi Rehta Hai, Badalti Jati Hain To Bas Dishayeen Ya Phir Raasta Taey Karney Ka Hamara Zareeya.

Kabhi Kabhi Raastey Mai Humeyn Kisi Khas Mod Se Ek Gehra Lagaav Ya Mohabat Ho Jaati Hai (Mujhe To Aksar Ho Hi Jati Hai) Hum Us Mod K Manzar Main Itna Doob Jatey Hain K Humey Ye Khayaal Hi Nahi Rehta K Kab Humney Raftaar Ko Koso Peechey Chod Diya Ya Phir Kab Raftaar Ne Humey Koso Peechey Chod Diya.

Aisey Waqt Mai Sirf Do Hi Anjaam Hotey Hai; Pehla Accident Yani Hadsaa Aur Doosra Ye K Manzil Aankhon Se Onjhal Ho Jati Hai.

Achanak Lagta Hai K Zindagi Ki Gaadi Ko Kisi Ney Zor Se De Mara Ho. Sab Kuch Thm Gya Sa Lagta Hai.

Phir Sirf Hum Reh Jatey Hai Aur Humari Tanhaaee. Tab Soch Ek Aur Mod Leti Hai. Wo Sochti Hai K Dar-Haqeekat Wo Haadsa Bhi To Apney Aap Mai Ek Mod Hi To Tha, Jaha Raasta Wahi Raha, Manzar Wahi Raha; Badli Hai To Bas Mazil Ki Justajoo.

Tab Dheerey Dheerey Ye Samjh Aaata Hai
K Bachey Ab
Hum Mod Nahi Mud Rahey,
Mod Humey Mod Raha Hai.

W A F A

Uska Itna Kehna Hi Kaafi Tha,
K Mainey Pathar Utha Liya Hai,
Aaeena Kud-B-Khud Chatak Gya.

A A H

Us Darwazey K Peechey,
Jaha Mere Khabon Ka Jahan Aabad Hai,
Barson Pehley Bhi Ik Aahat Aayee Thi,
Ab Phir Aahat Aayee Hai,
Tab Bhi Gehree Khaaee Thi,
Ab Bhi Gehree Khaaee Hai...
Ek Gehree Gehree Khaaee Hai,

Us Darwazey Aur Mere Beech,
Ye Kaisee Gehree Khaaee Hai..?

Barson Pehley,
Ha Ha Theek Aisi Hi,

Tab Bhi Aahat Aayee Thee,
Ab Phir Aahat Aayee Hai,
Tab Bhi Gehree Khaaee Thi,
Ab Bhi . . !

Z I N D A

KmTar Miley Jo Zinda They,
Yun To Sabhi Ne Saanso Ki,
Rftaar Baandhey Rakhi Thi...